Скульптар Андрэй Вараб’ёў: у чароўнай майстэрні магілёўскага мастака
Мы наведаліся ў майстэрню магілёўкага скульптара Андрэя Вараб’ёва. Там заўсёды цікава: шмат странных рэчаў і прадметаў, вялікія ды маленькія твары і сілуэты. Кожная з фігур - самастойны аб’ект мастацтва. А з каментарамі Андрэя – гэта цэлыя гісторыі аголеных пачуццяў і вырашаючых момантаў мінулага, сучаснага і будучага.
Прапануем вашай увазе гісторыі, якія чакаюць на замовы, каб ажыць на вуліцах Магілёва.
Машэка
Андрэй зафіксаваў момант, калі Машэка вызваліў сваю каханую. Але, паколькі яна ўжо пажыла пэўны час у панскіх палацах, яна ад гэтага вызвалення разгубілася. Машэка прагне наблізіць яе да зямлі. Ён закутвае яе ў скуру ільва. Яе ж рука нібы абдымае яго, ці цягнецца да зброі…
Памер рэальнай працы – 2 метры. Андрэй бачыць яе ў магілёўскім парку Горкага.
Рамэо і Джульета, ці Рома з Юляй
— Скульптура закаханых стаіць пасярэдзіне плошчы — гэта хлопец з дзяўчынай, якія стаяць на двух дамах, што знаходзяцца адзін насупраць другога — сімвал варожых сем’яў. Закаханыя ўзняліся над сваімі дамамі і дакранаюцца адзін да аднога толькі ў адным месцы — у вуснах і зліваюцца ў пацалунку. У нейкі момант між імі узнікае сцяна вады, спрабуючы іх разлучыць. Па перыметру плошчы ўладкоўваецца 60 фарсункаў, з якіх па чарзе кожную хвіліну з’яўляюцца струмені вады.
Андрэй прапануе ўсталяваць працу памерам 2,5 метры ў тэатральным скверы.
Гульня ў жаніх і нявесту
Скульптуру памерам каля 1,20 метра Андрэй бачыць каля будынку ЗАГСа.
Непасрэднасць дзіцячых пачуццяў
- На Дубравенцы гулялі дзве сям’і з малымі – хлопчыкам і дзяўчынкай. Я ўбачыў такую карціну: малая паднімалася на ўзгорак, разганялася і ляцела ў абдымкі да хлопчыка. Калі яны сустракаліся ў абдымках, іх эмоцыі былі настолькі чыстымі, якімі могуць быць пачуцці толькі ў дзяцінстве, калі акрамя гэтага моманту больш нічога няма…
Рыбак
- Скульптура ўжо некалькі разоў мела шанец быць усталяванай. Але кожны раз у гарадскога кіраўніцтва ўзнікалі нейкія пытанні па сэнсу, знешнему выгляду мужчыны і г.д.
Скульптуру памерам рэальнага чалавечага росту бачу на Дубравенцы. Рыбак стаіць на адным з паўкруглых парапетаў тварам да ракі, разлледзець яго магчыма толькі з вады.
Пераемнасць
Хлопчык гуляе ў пажарнага. Ён апрануў касцюм свайго таты. Тут жа – адпаведна сам бацька, магчыма ўстяляваць іх разам.
Трохмятровы леў
Шагал уцякае з Віцебску
Андрэй бачыць 2 аднолькавыя скульптуры – адна ў Віцебску, другая – у Парыжы.
Дрэва ведаў
Скульптура павінна была быць усталяванай ў Быхаве да свята Пісьменства, але замова ў выніку была скасаванаю.
Купэ рэальнага памеру
У купэ сядзіць сям’я, якая едзе на адпачынак да бабулі. З імі шмат рэчаў і кот, а на стале такая звыклая смааная курыца. Фішка скульптуры – у яе рэальным памеры выканання. Так. З ёй легка і цікава было б фатаграфавацца, - можна прысесці побач на вольнае месца, уторнуцца ў вакно, а дзеткам палазіць па купэ.
Сёння думка Андрэя развілася і ён ужо бачыць цэлы вагон, які можна усталяваць на рэльсы і вазіць з горада ў горад.
Хлопчык вучыцца маляваць
Пясочны гадзіннік
Пясочны гадзіннік з жалезнымі шарыкамі, які раз у гадзіну паступова перакульваецца, а шарыкі ўнутры яго перасыпаюцца з аднаго сасуду ў другі. Дзве часткі – гэта кароль і каралева.
— Калі ён прымае гарызантальны стан, то уяўляе сабою знак бясконцасці. Скульптура закранае тэмы вечнасці, кахання, таго, што мужчына і жанчына — адно цэлае.
Помнік маладой бульбе
Столік на траіх
- Вось уявіце сабе, што тры мужчыны ідуць з працы, канец тыдня, ім хочацца прысессці і апракінуць чарку наўпрост тут, на вуліцы… Тут узнікае і незразумелая для мяне забарона ўжываць некаторыя напоі на вуліцах горада…
Скульптура бачыцца Андрэю ў рэальным памеры. На стулы можна сесці, а на стале ёсць вольнаемесца, каб палажыць сваю ежу ды паставіць напоі.
Даведка:
Скульптуры Андрэя Вараб’ёва можна ўбачыць сёння ў розных гарадах Беларусі. У Магілёве сярод іх — Гімнастка насупраць Палаца гімнастыкі, Дзяўчынка з люстэркам ў МДУ імя Куляшова, помнік Агурку ў Шклове, студэнтка і студэнт, якія чытаюць кнігу ў Горках, скульптура «Развітанне» ў Быхаве і шмат іншых.
Тэкст і фота: Ганна Чарнецкая,
спецыяльна для партала Masheka.by